Moederdag in Epupa

13 mei Moederdag in Epupa,rustdag
De nacht doorgebracht in een huisje op palen in een bed onder de klamboe.
Vanmorgen met de gids een Himba dorpje bezocht. Eerst langs de “super”, een houten kotje waar dan een luik open gaat en dan is dat een soort winkeltje. We moesten van de gids maïsmeel, suiker en olie kopen. Veel meer was er ook niet.
Dat geef je dan als kado aan het dorp en dan ben je welkom.
De gids reed met ons mee en wees de weg naar het dorp. We kregen een uitgebreide rondleiding met veel uitleg over het leven van de mensen in het dorp.
De koeienpoep waren ze aan het verzamelen en dat mengen ze dan met zand en dat smeren ze op hun hutjes. Basis van de hutjes zijn takken en dan dus dichtgesmeerd met poep. Na het regen seizoen moet dat dus weer aardig aangevuld worden. Alleen de vrouwen werken in het dorp. Ze melken ook de koeien. En dan worden de koeien door een jongetje ergens buiten het dorp gebracht om te grazen. Ze lopen nooit weg want de kalfjes blijven in het dorp.
We kregen uitleg over de kleding van de vrouwen. Aan de enkelbanden/versiering kan je bv zien of een vrouw kinderen heeft en hoeveel : 1 of veel.
Aan de kettingen of de ze nog meisje of al vrouw zijn. Dat is trouwens ook zichtbaar aan hun kapsel.
Een jongen zat een kalebas met melk te schudden. Dat moet hij dan 4 uur doen en dan heb je boter.
We hebben ons reuze verbaasd ook, waarom maken ze het zichzelf niet gemakkelijker/comfortabeler.
Ze slapen op de grond van het hutje, dus hard geworden poep met zand, op 1 koeienvel. Als je daar nou gras ofzo onder stopt lig je al zachter... afijn ze houden enorm vast aan traditie.
De kleine kinderen zijn nieuwsgierig en lopen al snel naast me en schuiven ineens hun handje in mijn hand. Super lief. En dat op Moederdag. Met Mn eigen kindjes ver weg is dit wel even fijn.
Aan het eind liggen er weer kleedjes met maaksels klaar en moet je eigenlijk wel wat kopen. Daarna wordt met alle stamleden in een kring met de gids als tolk onderhandeld over de prijs.
Heel leuk om zo dichtbij mee te maken.
Als we later terug zijn bij onze lodge lopen we weer langs de watervallen.
Ineens zien we de meisjes van gisteren weer, ze roepen “Carolina”!!! En komen op me afgehold en omhelzen me helemaal.
Wat een leuke kinderen. Ze zijn aan het zwemmen in een klein bassin.
We poedelen even mee, heerlijk koel water van de waterval. Maken nog wat foto’s en ze zingen weer wat voor ons. Er zijn ook hele kleintjes bij en die mogen het water niet in. Die blijven netjes op de kant en de andere kinderen letten er ook goed op..... Die moeders durven toch maar. Zelf zijn ze aan het werk thuis.
Er liep nog een Frans jong stel met ons mee en de meisjes hebben al zingend haar lange haar gevlochten. Dat moeten ze nog onder de knie krijgen...